وقتی اثری کلاسیک دوباره ترجمه می‌شود جا دارد مترجم یادداشتی بنویسد و بگوید چرا دست به ترجمۀ مجدد این اثر زده است. و البته جا دارد که منتقدان ترجمه هم از چنین ترجمه‌ای نگذرند و آن را ترجمه‌ای مثل دیگر ترجمه‌ها تصور نکنند چون مترجمِ ترجمۀ مجدد یک اثر کلاسیک خواه‌ناخواه مدعی است که روایت دیگری از اثر به دست داده است؛ روایتی که تفاوت‌ها و امتیازانش نسبت به روایت‌های قبلی به‌ناچار در ویژگی‌های زبانی آن تجلی می‌یاید. به تعبیر دیگر، ترجمۀ مجدد یک اثر کلاسیک باید اتفاقی نو در زبان باشد.