مقدمه
فصلنامهٔ مترجم که اینک بیستمین سالِ انتشار خود را طی می‌کند، تصویری تقریباً نزدیک به واقعیت ترجمه را در ایرانِ دو دههٔ گذشته نشان می‌دهد. دسترسی به مجموعهٔ کامل این نشریه، برای تحقیق دربارهٔ ترجمه در ایران لازم است و محققان ترجمه بی‌نیاز از آن نیستند. در طی این مدت، مقالات تألیفی و ترجمهٔ مهمی در آن به چاپ رسیده است. در این مقاله بر آنم تا به مناسبت آنکه خود از نزدیک دستی در انتشار این فصلنامه داشته‌ام، نکاتی را که گمان می‌کنم توجه به آن‌ها برای ادامهٔ حیات مترجم لازم است، بیان دارم. من این نکات را به پنج دستهٔ خاستگاه نشریه، ویراستاری، گرافیک و طراحی، جایگاه مالی نشریه و راهکارهای ممکن تقسیم کرده‌ام. امید است این نشریه بتواند با ارتقای کیفی خود به رشد علمی رشتهٔ تازه‌تأسیس «مطالعات ترجمه» کمک کند و فاصلهٔ میان نظریه‌پردازان ترجمه و مترجمان را در ایران کم کند.