ارزیابی کیفیت ترجمه بحثی است که این روزها در مباحث مطالعات ترجمه باب شده. ولی این کار امر نوظهوری نیست. خوانندگان و منتقدان ترجمه همیشه کیفیت ترجمه‌ها را نقد یا ارزیابی می‌کرده‌اند. محققان مطالعات ترجمه روش‌های متفاوتی برای داوری در مورد ترجمه یا به قول آن‌ها، ارزیابی کیفیت ترجمه پیشنهاد کرده‌اند. تفاوت عمده میان روش قدیم و روش‌های جدید این است که در گذشته داوری دربارهٔ ترجمه اساساً امری نظری یا ذوقی تلقى می‌شد. البته منتقد در تأیید نظر ذوقی یا استحسانی خود به مواردی از ترجمه هم استناد می‌کرد و در اثبات نظر خود استدلال هم می‌کرد ولی داوری او در نهایت مبنایی ذوقی یا سوبژکتیو یا غیرکمّی داشت که با عباراتی کلی هم بیان می‌شد. در روش جدید هدف این است که ترجمه‌ها را با ملاک‌هایی عینی ارزیابی کرده و نتایج ارائه‌شده به‌شکلِ کمّى را تفسیر کیفی کنند. ارزیابی کمّی ترجمه که اساساً کاری خلاق و کیفی است به همان مقدار که جالب به نظر می‌رسد دشوار است، به‌خصوص اگر متنِ مورد ارزیابی ترجمه‌ای ادبی باشد.