ارزیابی کیفیت ترجمه بحثی است که این روزها در مباحث مطالعات ترجمه باب شده. ولی این کار امر نوظهوری نیست. خوانندگان و منتقدان ترجمه همیشه کیفیت ترجمه ها را نقد یا ارزیابی می کرده اند. محققان مطالعات ترجمه روش های متفاوتی برای داوری در مورد ترجمه یا به قول آنها، ارزیابی کیفیت ترجمه پیشنهاد کرده اند. تفاوت عمده میان روش قدیم و روش های جدید این است که در گذشته داوری درباره ترجمه اساسا امری نظری یا ذوقی تلقى می شد. البته منتقد در تایید نظر ذوقی یا استحسانی خود به مواردی از ترجمه هم استناد می کرد و در اثبات نظر خود استدلال هم می کرد ولی داوری او در نهایت مبنایی ذوقی یا سوبژکتیو یا غیر کمی داشت که با عباراتی کلی هم بیان می شد. در روش جدید هدف این است که ترجمه ها را با ملاکهایی عینی ارزیابی کرده و نتایج ارائه شده به شکل کمى را تفسیر کیفی کنند. ارزیابی کمی ترجمه که اساسا کاری خلاق و کیفی است به همان مقدار که جالب بنظر می رسد دشوار است، بخصوص اگر متن مورد ارزیابی ترجمه ای ادبی باشد