بخش اول :
در اوایل دهه ۱۹۷۰ دو نمایشنامه نویس، کریستوفر دورانگ و آلبرت اینائوراتو طنزی درباره ادبیات قرن نوزدهم روسیه نوشتند که عنوانش ابله های کارامازوف بود. در برداشت آزاد این دو از رمان داستایوسکی، پدر زوسیما به صورت همجنس گرایی مبتلا به فتیئیسم پا تصویر شده و این مصیبت آلیوشای فرشته خو را چنان به حیرت می اندازد که می گوید: وقتی پا وجود دارد مگر می شود خدا هم وجود داشته باشد؟ شخصیت اصلی این طنز به هیچ یک از آدمهای آفریده داستایوسکی شبیه نیست، بلکه برگرفته از سیمای اولین و ماندگار ترین مترجم انگلیسی آثار او، یعنی زنی با توان و پشتکار ویکتوریایی و نثر دوران ادوارد است و این شخصیت کسی نیست جز کنستانس گارنت.