با وجود این که مورخان عرصه فرهنگ به طور کلی نقش ترجمه را در تبلور فرهنگ های ملی قابل توجه می دانند، پژوهش در این حوزه تا به امروز نسبتا ناچیز بوده است. تاریخ ادبیات معمولا زمانی از ترجمه یاد می کند که دیگر هیچ راهی برای اجتناب از آن ندارد، مثلا هنگامی که به قرون وسطی یا دوره رنسانس می پردازد. البته می توان در دوره های مختلف دیگر نیز اشاره های پراکنده ای به برخی ترجمه های ادبی یافت، اما کمتر پیش می آید که این ترجمه ها بطوری نظام مند در پیشینه تاریخی خود مورد بررسی قرار گیرد. از این رو، مشکل می توان به نقش ادبیات ترجمه شده یا به جایگاه آن در هر ادبیات پی برد. از این گذشته، درباره این که آیا ممکن است ادبیات ترجمه شده خود یک نظام تلقی شود آگاهی چندانی نیست. مفهوم متداول، ترجمه یا فقط آثار ترجمه شده است و بر مبنایی مجزا در نظر گرفته می شود.