دو نظر شگفت دربارهٔ ترجمه
مرکز نشر دانشگاهی با همکاری فرهنگستان زبان و ادب فارسی، همایشی برگزار کرده بود با عنوان «همایش استانداردسازی اصطلاحات پدیدآورندگی» (۴ خرداد ۱۳۸۵). هدف همایش این بود که مفاهیمی چون تألیف، ترجمه، تصنیف، گردآوری، تدوین، به کوشش و یکی دو اصطلاح دیگر را تعریف کند. در بحث از تألیف، یکی از حاضران نظر جالبی داشت. می‌گفت هیچ‌کس نباید مستقیم به تألیف بپردازد. معتقد بود که دست‌کم یکی دو منبع از منابع هر تألیف باید کار خود مؤلف باشد! حال باید دید که چگونه می‌توان از این دور باطل خارج شد: برای مؤلف شدن باید قبلاً یکی دو تألیف داشت! تناقض جالبی است. اما این تناقض خیلی زود برای حاضران در آن جلسه برطرف شد. و توضیح داد کسی که می‌خواهد به تألیف بپردازد باید ابتدا یکی دو مقاله یا کتاب در آن زمینه ترجمه و منتشر کند. به‌طوری که اگر خواست در آن زمینه کتاب بنویسد، بتواند آن‌ها را جزو منابع تألیف خود بیاورد.