دربارهٔ ترجمهٔ دوباره سخن بسیار گفته شده است. بحث بیشتر بر سر ضرورت ترجمهٔ دوباره بوده است. وقتی اثری را مترجمی ناآشنا یا گمنام ترجمه می‌کند و حتی در مواردی با استقبال فراوان نیز روبه‌رو می‌شود، ترجمهٔ مجدد آن چه ضرورتی دارد؟ معمولاً پاسخی که به این سؤال می‌دهند این است که ترجمهٔ اول به‌دلایلی، از قبیل، کهنه بودن یا پُرغلط بودن، ترجمهٔ مطلوبی برای خوانندهٔ امروزی نیست و لذا ترجمهٔ دوبارهٔ آن ضرورت دارد. برخی نیز معتقدند ترجمهٔ دوباره، مخصوصاً در مواردی که ترجمهٔ اول قابل قبول است، به معنی دوباره‌کاری نیست، چون هر مترجم سبک خاصی دارد و نیز این حق برای او محفوظ است که اثری را که دوست دارد به سبکی که دوست دارد ترجمه کند.