بی‌شک هرگاه سخن از تجدیدچاپ ترجمه‌ای به میان می‌آید، مترجم آن اثر نخستین کسی است که باید احساس مسئولیت کند و به بازنگری در ترجمهٔ خود بیندیشد. تجدیدنظر در ترجمه‌ها و اصلاح آن‌ها از دیرباز مورد عنایت بوده است. ابن ندیم در الفهرست و در فصل مربوط به «مترجمان زبان‌های مختلف به عربی» به ده‌ها مورد ترجمهٔ ضعیف که به همت دیگران اصلاح شده است اشاره می‌کند.

بازنگری در ترجمه ازجمله مشخصه‌های ترجمهٔ خوب است. مترجم در هر سطحی که باشد هرگز نباید منکر خطاها و نقص‌های احتمالی خود در گذشته شود و همواره باید اگر ترجمه‌ای از او اقبال چاپ دوباره یافت، نخست از ناشر بخواهد که امکان تجدیدنظر در ترجمه را به او بدهد و سپس به مدد تجربه‌هایی که در طول ایام کسب کرده است در جهت رفع نقایص و اعمال تغییراتی که به روان‌تر و زیباتر شدن ترجمه می‌انجامد، بکوشد.