این همایش پیگیری و تعقیب کارهای نخستین همایشی در این زمینه بود که در سال ۱۹۹۹ در دمشق صورت گرفت. آنچه ضرورت این همایش را ایجاب می‌کرد و تلاش و کوشش برگزارکنندگان را تأیید و تحسین می‌نمود مسائل و نکات زیر بود:
الف – اهمیت حفظ پل‌های ارتباطی بین ادبیات عربی و فارسی و گسترش آن.

ب – تعمیق و تحکیم پیوندهای برادرانه و اسلامی دو ملت ایران و عرب.

ج – تمایل به رشد ریشه‌های این تأثیر متقابل در حال و آینده.
د – تلاش در جهت دستیابی به افق‌های نوینی که بیش از پیش تعمیق این روابط را تحکیم بخشد، و بر اصل تحول و شکوفایی آن در زمینه‌های مختلف رهنمون شود.
این همایش که با تأخیر در تاریخ یادشده برگزار گردید، پنج محور را برای بحث و ارائهٔ مقالات به شرح زیر تعیین کرده بود.