در این نوشته بر آنیم که بخشی از یکی از پنج داستان ورق‌پاره‌های زندان (۱۳۲۰) اثر بزرگ علوی به نام «پادنگ» را به دو زبان فارسی و انگلیسی بیاوریم، آن هم در راستای این باور که برای فراهم ساختن زمینه‌های تعامل زبانی و تفاهم میان مردم این سرزمین و مردمان جوامع دیگر لازم است گزیدهٔ آثار ادب فارسی به انگلیسی ترجمه شوند. گمان می‌رود چنین نهضتی می‌تواند غبار غفلتی را که از دیرباز بر چهرهٔ آثار منظوم و منثور فارسی نشسته بزداید و ادب فارسی را در جایگاهی والا و درخور بنشاند که این خود نه‌تنها به دو سویه شدن جریان ترجمه در ایران کمک خواهد کرد بلکه موجب خواهد شد که فکر و اندیشهٔ ایرانی در تعامل با افکار و اندیشه‌های ادیبان و هنرمندان دیگر مجامع در فضای وسیع‌تری تنفس کند و آثار زیباتر با محتوای عمیق‌تر به جهانیان عرضه بدارد. بی‌شبهه آن پیوند همدلی که از گذار ادب و هنر همهٔ انسان‌های این جهان خاکی را به هم نزدیک می‌سازد، فرا رسیدن جهانی را نوید می‌دهد که در آن از برتری‌جویی، آزمندی و کینه‌توزی و … خبری نیست.