جوزف برادسکی: شاعری برای زمانهٔ ما ازجمله تألیفات والنتینا پلوخینا مدرس دانشگاه کیل (Keele) است. این کتاب را انتشارات دانشگاه کمبریج در سال ۱۹۸۹ منتشر کرده است.

در مورد ترجمه برادسکی نظریهٔ به‌خصوصی مطرح نکرد، اما در این زمینه پایبند عقایدی راسخ بود که غالباً، با اندک انگیزشی، به زبان می‌آورد: به اعتقاد او «وجه مشترک ترجمه و سانسور این است که هر دو براساس اصل آنچه میسر است عمل می‌کنند و باید به خاطر داشت که موانع زبانی می‌توانند همان‌قدر عبورناپذیر باشند که سدهای برپاشده با سانسور دولتی» (ک: ۴۸-۴۷). بااین‌همه گمان آن که برادسکی از پذیرش ترجمه به‌عنوان فعالیتی خلاقانه سرباز می‌زد، خطاست. بلکه برعکس، اگر گفته می‌شد ترجمه کاری فروتر از تألیف است یا ترجمهٔ شاعرانهٔ شعر ناممکن است، سخت مخالفت می‌کرد. همواره یادآور می‌شد که عهد عتیق و عهد جدید بارهاوبارها ترجمه شده‌اند. به گفتهٔ وی، «سراسر تمدن ما، چنان‌که هست، بر ترجمه استوار است.» شاید یکی از دلایلی که پوشکین مترجمان را  «اسب‌های چاپار تمدن» می‌خواند، همین بود. بعلاوه، ترجمهٔ دقیق و واژه‌به‌واژهٔ ناباکف از منظومهٔ  «اِوگنی اونگین» نیز مورد قبول او نبود، و نیز با این گفتهٔ تدهیوز که «در غالب موارد نهایت چیزی که مترجم می‌تواند آرزو کند برگردانی است لفظ‌به‌لفظ» مخالف بود.