جوزف برادسکی: شاعری برای زمانه ما از جمله تأليفات والنتينا پلوخينا مدرس دانشگاه کیل (Keele) است. این کتاب را انتشارات دانشگاه کمبریج در سال ۱۹۸۹ منتشر کرده است.

در مورد ترجمه برادسکی نظریه به خصوصی مطرح نکرد، اما در این زمینه پایبند عقایدی راسخ بود که غالبا، با اندک انگیزشی، به زبان می آورد: به اعتقاد او وجه مشترک ترجمه و سانسور این است که هر دو براساس اصل آنچه میسر است عمل میکنند و باید به خاطر داشت که موانع زبانی می توانند همان قدر عبورناپذیر باشند که سدهای برپاشده با سانسور دولتی (ک: ۴۸-۴۷) .با این همه گمان آن که برادسکی از پذیرش ترجمه به عنوان فعالیتی خلاقانه سرباز می زد، خطاست. بلکه برعکس، اگر گفته می شد ترجمه کاری فروتر از تألیف است یا ترجمه شاعرانه شعر ناممکن است ، سخت مخالفت می کرد. همواره یادآور می شد که عهد عتیق و عهد جدید بارها و بارها ترجمه شده اند. به گفته وی، سراسر تمدن ما، چنانکه هست، بر ترجمه استوار است. شاید یکی از دلایلی که پوشکین مترجمان را  اسبهای چاپار تمدن می خواند، همین بود. بعلاوه، ترجمه دقیق و واژه به واژه ناباكف از منظومه  إوگنی اونگین نیز مورد قبول او نبود، و نیز با این گفته تدهيوز که در غالب موارد نهایت چیزی که مترجم می تواند آرزو کند برگردانی است لفظ به لفظ مخالف بود.