از شاعران یونان هیچ‌کس چون جورج سفریس، برندهٔ جایزهٔ نوبل ۱۹۶۳، از تهی ژرف میان گذشته‌ای شکوهمند و اکنونی حقارت‌بار آگاه نیست. شاعر آن‌گاه که به واقعیت‌های یونان چشم می‌دوزد و از آنچه می‌یابد در عذاب می‌شود، ناله سر می‌دهد که: «هنوز هم به هرکجا که سفر می‌کنم یونان مرا رنجه می‌دارد». سفریس در خطابهٔ دریافت جایزهٔ نوبل بیش از هرچیز بر مشکل یونانی بودن تأکید می‌کند:
من اهل کشوری کوچکم، زایده‌ای سنگی در آب‌های مدیترانه که تنها تلاش مردمانش، دریایش و تابش آفتاب درخشانش با آن بر سر مهرند. این کشوری کوچک است، اما سنتی شکوهمند دارد.