کتاب طریقهٔ ترجمه، تألیف مَجدالعُلی، در سال ۱۳۱۳ به‌ چاپ رسیده است. مجدالعلی بوستان یا کمال خراسانی، ادیب و نویسندهٔ متولد مشهد است. وی روزنامهٔ ادبی، علمی و تاریخی بوستان را (در سال ۱۳۰۳) در مشهد تأسیس کرد و بعداز رفتن به تهران، انتشار آن را در تهران ادامه داد. نام بوستان که بعد‌ها نام خانوادگی او شد برگرفته از نام همین روزنامه است. بوستان سال‌ها بر مسند قضا بود و مدتی نیز به زندان افتاد. او شاعر و عضو انجمن ادبی حکیم نظامی و انجمن فرهنگستان ایران بود و در تصحیح دیوان بابا‌طاهر با وحید دستگردی، عبرت نائینی و محمود عرفان همکاری داشت. مقالات ادبی او در زمینه‌های ادبی، تاریخی، اجتماعی و حقوقی در نشریه‌هایی مانند مهر منیر، بهار و ارمغان، گاهی با نام‌های مستعار «عمید جلال»، «بنده‌خدا» و «عبدالله»، به‌ چاپ رسیده است. از کتاب‌های او می‌توان به دستور شرق و طریقهٔ ترجمه اشاره کرد. دستور شرق برای تعلیم دستور زبان فارسی در مدارس ابتدایی خراسان و طریقهٔ ترجمه مخصوص جوانان نگاشته شده بود. کتاب طریقهٔ ترجمه صرف‌نظر از محتوای آن از دو جهت بسیار اهمیت دارد. اول اینکه در تاریخ ترجمه در ایران، آنچه ازنظر و نظریه و روش ترجمه سراغ داریم همانی است که در مقدمه‌ها و مؤخره‌های کوتاه و بلند ترجمه‌ها آمده است و تألیف یک کتاب مستقل نظری دربارهٔ شیوهٔ ترجمه در هشتاد و اندی سال پیش در ایران حرکتی نوآورانه بوده است. در آن زمان حتی مقاله‌ای مستقل هم دربارهٔ ترجمه وجود نداشت چه رسد به کتابی مستقل. دوم اینکه نحوهٔ پرداختن نویسنده به موضوع روش ترجمه، بیانگر ذوق و سلیقهٔ حاکم بر بوطیقای آن دوره است و از این منظر برای تاریخ‌نگاران ترجمه حائز اهمیت است.