چندی پیش که شعری از سیلویا پلات را می‌خواندم، وسوسه شدم نگاهی به ترجمه فارسی آن بیندازم. می‌دانستم که ضیا موحد برخی از اشعار پلات را ترجمه کرده است. این ترجمه‌ها در شماره ۱۴ مجله‌ ارغنون همراه با مقاله‌ای نوشته موحد درباره پلات و شعرش چاپ شده است. مجله‌ ارغنون از همان دهه هفتاد که بیرون می‌آمد به مجله‌ای معتبر تبدیل شد و خیلی زود همگان آن را جریانی در زمینه‌ ترجمه دانستند. بازچاپ شماره‌های این مجله هنوز ادامه دارد و بدیهی است هرخواننده‌ای براساس این اعتبار، با اطمینان خاصی سراغ آن می‌رود. اما متأسفانه بعد از خواندن این ترجمه به‌کلی ناامید شدم. در ترجمه این شعر که عنوان آن «بانو ایلعاذر» است، بیشتر آرایه‌ها، عناصر، تصویرسازی‌ها و زبان شاعرانه پلات، مخدوش و کم‌رنگ و تحریف‌شده است. پلات در این شعر دائماً به سه مضمون ارجاع می‌دهد، یکی داستان لَعازِر در عهد جدید، دیگری ارجاع به اتفاقات جنگ جهانی دوم، و سومی اتفاقات شخصی زندگی خودش است. مقاله‌ای که موحد در همان مجله منتشر کرده، و اتفاقاً در بخشی از آن توضیحاتی درباره‌ همین شعر آورده است، آنچنان که باید و شاید به این مضمون‌ها و ارجاعات نمی‌پردازد.