در ایران زیاد نیستند مترجمانی که توان خود را صرف ترجمهٔ آثار یک نویسنده یا طیف خاصی از نویسندگان کرده باشند؛ ازجمله این معدود مترجمان یکی سروش حبیبی است که بیشتر آثار تولستوی را ترجمه کرده و دیگری عبدالله کوثری که بیشتر ترجمه‌هایش از ادبیات آمریکای لاتین به‌خصوص یوسا و فوئنتس است. امیرجلال‌الدین اعلم را نیز باید مترجم آثار کافکا، سارتر و کامو به‌ شمار‌ آورد. در این گزارش قصد داریم از صحبت‌های اندک وی دربارهٔ کارش و نگاه وی به زندگی و ترجمه دریابیم چرا او با چنان دلبستگی به ترجمهٔ آثار کافکا، سارتر و کامو پرداخته است. چه وجه اشتراکی بین این سه نویسنده و اعلم وجود دارد که وی را به‌سمت ترجمهٔ آثار این نویسندگان کشانده است.

امیرجلال‌الدین اعلم در سال ۱۳۲۰ در تهران به‌ دنیا آمد. قبل‌از اینکه به زندگی او بپردازیم لازم است به فضای اجتماعی و سیاسی آن دوران اشاره کنیم. دههٔ بیست در ایران هم‌زمان بود با جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط متفقین که با ناامنی، قحطی، گرسنگی و هرج‌ومرج همراه بود. در واقع می‌توان گفت که در آن روزها دغدغهٔ بسیاری از ایرانیان مسئلهٔ بقا بود. در آن دوران اعلم هرچند در سنین کودکی به‌ سر می‌برد، از تأثیر این مسائل به‌کلی به‌ دور نماند. با کنار رفتن رضاشاه و آمدن محمدرضاشاه کمی از استبداد سیاسی کاسته شد و آزادی و آگاهی سیاسی مردم افزایش یافت. از حرکت‌ها و جریان‌های سیاسی مهم این دوره می‌توان به جنبش ملی، حزب توده و ملی‌ شدن صنعت نفت اشاره کرد.