فرصتی پیش آمد تا با پژوهشگر برجسته آقای عبدالحسین آذرنگ در باب ویرایش به گفت‌وگو بنشینیم. در این گفت‌وگو که در چند شماره از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد نخست نگاهی داریم به تاریخ ویرایش در ایران. در بخش‌های بعدی به مسائل جزئی‌تر ویرایش وارد می‌شویم تا ببینیم در پشت‌صحنۀ ترجمهٔ منتشر‌شده چه می‌گذرد و وظایف و نقش ویراستار در ترجمه چیست.

خزاعی‌فر: آقای آذرنگ عزیز، اجازه بدهید با این سؤال شروع کنم. در مقاله‌ای ضمن بحث دربارهٔ آگهی تبلیغاتی یک دفتر تجارتی با عنوان «آموزش تایپ و ویرایش در کوتاه‌ترین مدت» گفته‌اید که با ورود قوۀ قهریه به این موضوع و بستن چنین دفاتری مخالفید و نشر زنجیره‌ای از فعالیت‌های مرتبط و به‌هم‌‌پیوسته است و تا زمانی‌ که این زنجیره سالم نشود، وجود چنین دفاتری اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. با توجه به اینکه ویراستاری، ابواب جمعی صنعت نشر است بفرمایید صنعت نشر ما در مقایسه با صنعت نشر در غرب چه مشکلات عمده‌ای دارد؟

آذرنگ: اگر موافق هستید اول از همه بر سر اصطلاح «­صنعت نشر» توافق کنیم، به این دلیل که این اصطلاح را با دامنه‌های معنایی بسیار متفاوتی به‌ کار‌ می‌برند. جنابعالی که زبان‌شناس هستید و خیلی هم اهل دقت‌های اصطلاحی، بهتر از من می‌دانید که اگر در آغاز گفت‌وگو بر سر دامنۀ معنایی توافق نشود، مفاهمه و رسیدن به نتیجه‌های مشخص اگر امکان‌ناپذیر نباشد، دست‌کم دشوار است.