در کتاب آنا کارنینا، یک روز پس‌از آن مجلس رقصِ سرنوشت‌ساز، که آنا مصمم شد ورونسکی را فراموش کند و زندگی آرام خود را با پسر و همسرش از سر بگیرد (زندگی‌ام به روال سابق ادامه پیدا می‌کند، و همه‌چیز مطابق معمول خوب خواهد بود)، آنا در کوپهٔ قطار شبانهٔ مسکو – سنت پترزبورگ می‌نشیند، و رمانی انگلیسی (را که صفحاتش هنوز برش نخورده) به دست می‌گیرد؛ از اشارات نویسنده به شکار و مجلس نمایندگان می‌توان حدس زد اثری از ترولوپ بوده. البته تولستوی اشاره‌ای به ترجمهٔ آن نمی‌کند- روس‌های تحصیل‌کرده، انگلیسی را به‌ خوبیِ فرانسه می‌دانستند. برعکس، کمتر انگلیسی‌زبانِ تحصیل‌کرده‌ای بود که بتواند کلاسیک‌های روسی را به زبان اصلی بخواند. تا همین اواخر، اکثر انگلیسی‌زبانان برای خواندن ادبیات روسی متکی به دو ترجمه بودند، یکی ترجمهٔ بانوی انگلیسی کنستانس گارنِت و دیگری ترجمهٔ زوج انگلیسی لوئیس و اِیلمر ماد، که به‌ترتیب در سال‌های ۱۹۰۱ و ۱۹۱۲ منتشر شدند.