علی صلح‌جو را عموماً با مقالاتی در زمینۀ جنبه‌های عملی ترجمه می‌شناسیم اما در دهۀ هفتاد و در بحبوحۀ قحطی منابع نظری در حوزۀ مطالعات ترجمه، وی با نگارش کتاب گفتمان و ترجمه (صلح¬جو، 1377) نشان داد که با دستاوردهای دانش نوین مطالعات ترجمه نیز غریبه نیست و همگام با آن پیش می‌آید. گفتمان و ترجمه کتابی منسجم، خوشخوان و پاکیزه بود و به زبانی سلیس و قابل فهم، مفاهیم پیچیدۀ زبان شناسیِ متن¬-بیناد را در حوزۀ ترجمه تبیین می‌کرد. اینک پس از 17 سال، کتاب دیگری از صلح‌جو با عنوان از گوشه و کنار ترجمه (صلح‌جو، 1394) به بازار آمده است که از نظر معیارهای تألیف به همان اندازه روان و خوانش‌پذیر است اما از حیث شیوۀ سازمان‌دهی مطالب و ساختار کلان اثر، در نوع خود رویدادی متفاوت به شمار می‌آید. صلح‌جو در این کتاب نظریۀ بخصوصی را مدّ نظر نداشته است اما به بسیاری از نظریه‌ها و مکاتب نظری ترجمه سرک کشیده و اجمالاً آن‌ها را به زبانی روشن و گاه به دیدۀ نقد معرفی نموده است.