در این شماره به بررسی سه ترجمه از رمان ماجراهای هاکلبری فین اثر مارک تواین می‌پردازیم. از این اثر شش ترجمه به فارسی وجود دارد که عبارت‌اند از: هالکبری فین از ابراهیم گلستان (۱۳۲۸) بردهٔ فراری (سرگذشت هاک فین) از جواد محبی (۱۳۳۴)، ماجراهای هاکلبری فین از هوشنگ پیرنظر (۱۳۳۹)، سرگذشت هکلبری فین از نجف دریابندری (۱۳۶۶)، ماجراهای هاکلبری فین از شهرام پورانفر (۱۳۷۰) و ماجراهای هاکلبری فین از محسن سلیمانی (۱۳۸۶). جدا از اهمیت خود کتاب در فرهنگ مبدأ، آنچه به ترجمهٔ این کتاب اهمیت بخشیده زبان راوی داستان است، پسری سیزده یا چهارده‌سالهٔ بی‌سواد به نام هاکلبری (هاک) فین که کلِ داستان را به انگلیسیِ غیرمعیار نقل می‌کند. ترجمهٔ این زبان بدون شک برای مترجم فارسی چالشی بزرگ به حساب می‌آید و شاید یکی از دلایلی که باعث شده مترجمان مختلفی بخواهند ذوق خود را در ترجمهٔ این اثر نشان بدهند همین چالش بزرگ ترجمهٔ زبان غیرمعیار کتاب بوده است. در اینجا از میان شش ترجمهٔ موجود سه ترجمه را انتخاب کرده و با ارائهٔ نمونه‌هایی تفاوت‌ها و امتیازات هرکدام را برمی‌شماریم.