در پی نقدِ چند کتاب از مترجمان صاحب‌نام در فضای مجازی، این بحث مطرح شده که آیا می‌توان ترجمه‌ای را به‌صِرف وجود تعدادی غلط بی‌ارزش دانست و آیا اساساً این روش نقد ترجمه درست است که متن ترجمه را با متن اصلی مقایسه کنیم و موارد غلط را از ترجمه بیرون بکشیم و به استناد آن‌ها دربارهٔ کل ترجمه داوری کنیم؟ برخی مترجمان و صاحبان اندیشه این نقدها را به نقد کشیده‌اند تا از حیثیت مترجمان و ضرورت ترجمه در شرایط کنونی دفاع کنند. در این مقاله ابتدا به سابقهٔ روش غلط‌یابی در نقد ترجمه اشاره می‌کنم. سپس برخی نقدهایی را که بر این شیوهٔ نقد ترجمه وارد شده تحلیل می‌کنم. و در پایان با توجه به وضعیت ترجمه در ایران به شیوه‌ای کاراتر در نقد ترجمه اشاره می‌کنم.