در پی نقدِ چند کتاب از مترجمان صاحب نام در فضای مجازی، این بحث مطرح شده که آیا می توان ترجمه ای را به صِرف وجود تعدادی غلط بی ارزش دانست و آیا اساساً این روش نقد ترجمه درست است که متن ترجمه را با متن اصلی مقایسه کنیم و موارد غلط را از ترجمه بیرون بکشیم و به استناد آنها درباره کل ترجمه داوری کنیم؟ برخی مترجمان و صاحبان اندیشه این نقدها را به نقد کشیده اند تا از حیثیت مترجمان و ضرورت ترجمه در شرایط کنونی دفاع کنند. در این مقاله ابتدا به سابقه روش غلط یابی در نقد ترجمه اشاره می کنم. سپس برخی نقدهایی را که بر این شیوه نقد ترجمه وارد شده تحلیل می کنم. و در پایان با توجه به وضعیت ترجمه در ایران به شیوه ای کاراتر در نقد ترجمه اشاره می کنم.