در این نوشته بر آنیم که بخشی از یکی از پنج داستان ورق پاره های زندان (۱۳۲۰) اثر بزرگ علوی به نام پادنگ را به دو زبان فارسی و انگلیسی بیاوریم، آن هم در راستای این باور که برای فراهم ساختن زمینه های تعامل زبانی و تفاهم میان مردم این سرزمین و مردمان جوامع دیگر لازم است گزیده آثار ادب فارسی به انگلیسی ترجمه شوند. گمان می رود چنین نهضتی می تواند غبار غفلتی را که از دیر باز بر چهره آثار منظوم و منثور فارسی نشسته بزداید و ادب فارسی را در جایگاهی والا و در خور بنشاند که این خود نه تنها به دو سویه شدن جریان ترجمه در ایران کمک خواهد کرد بلکه موجب خواهد شد که فکر و اندیشه ایرانی در تعامل با افکار و اندیشه های ادیبان و هنرمندان دیگر مجامع در فضای وسیعتری تنفس کند و آثار زیباتر با محتوای عمیق تر به جهانیان عرضه بدارد. بی شبهه آن پیوند همدلی که از گذار ادب و هنر همه انسانهای این جهان خاکی را به هم نزدیک می سازد، فرا رسیدن جهانی را نوید می دهد که در آن از برتری جویی، از مندی و کینه توزی و … خبری نیست