چندی پیش جمله‌ای در نوشتة یکی از دوستان واژه‌‌دوست همدانی توجه مرا به پیشوندِ «هم» جلب کرد. آن جمله این بود: «آدم‌ها همواره به‌دنبال هم‌های خود هستند». بسیارند واژه‌هایی که با پیشوند «هم» آغاز می‌شوند و بسیاری از واژه‌ها را هم می‌توان به مدد آن برساخت. مثلاً من و آن واژه‌دوست هم‌رشته بودیم، هم‌کار بودیم، در یک دوره‌ای هم‌کلاس بودیم و بعدها هم‌های دیگری با هم پیدا کردیم! آن جملۀ تأثیرگذار دوست واژه‌ورزم که هم‌هایمان با هم کم نبود، دو فایده داشت: فایده اول این بود که ذهن مرا به این پیشوندِ دوحرفی حساس‌تر و پرسه‌زدن در وادیِ واژه‌ها را برایم لذت‌بخش‌تر کرد و فایده دوم این بود که نگاهم را به معنی نهفته در پشت بعضی از واژه‌هایی که با پیشوند هم آغاز می‌شود، تغییر داد.