وضع مبهم ترجمه در عصر سلوکیان

پس از مرگ اسکندر مقدونی در ۳۲۲ ق م ، سرزمین­هایی که سپاهیان او فتح کرده بودند به اندازه­ ای پهناور بود که اداره آن­ها از مرکزی واحد و به صورت متمرکز امکان­ پذیر نبود. به ناگزیر این سرزمین­ها را چند پاره کردند و پاره­ای که ایران زمین در آن قرار می­گرفت، به یکی از سرداران اسکندر به نام سلوکوس سپرده شد. او از ۳۱۲ تا ۲۸۰ ق م بر ایران حکومت کرد و سلسله ­ای که به نام سلوکیان نامیده می­شود، تا حدود ۲۵۰ ق م ، یعنی نزدیک به سه ربع قرن بر ایران زمین سلطه نظامی و سیاسی داشت، تا آنکه اشکانیان/ پارتیان بر آنان شوریدند و به تسلطشان پایان دادند.

اطلاعات بازمانده درباره عصر سلوکیان بسیار اندک است، و به ویژه از وضعیت فرهنگی ایران در آن عصر، آگاهی بسیار اندکی داریم. بر پایه آنچه به دوره های پس از سلوکیان انتقال یافته است، می­توان حکم کرد که یورش اسکندر به ایران و حکومت جانشینان او به مدت بیش از ۷۰ سال، بهره فرهنگی نصیب ایران نکرده است، آن هم به رغم همه کوشش­های فرمانروایان سلوکی برای ترویج زبان و فرهنگ یونانی در قلمرو متصرفات خود.