وضع مبهم ترجمه در عصر سلوکیان

پس‌از مرگ اسکندر مقدونی در ۳۲۲ ق.م، سرزمین­‌هایی که سپاهیان او فتح کرده بودند به‌‌اندازه­‌ای پهناور بود که ادارهٔ آن­‌ها از مرکزی واحد و به‌صورت متمرکز امکان­‌پذیر نبود. به ناگزیر این سرزمین‌­ها را چند پاره کردند و پاره­‌ای که ایران‌زمین در آن قرار می­‌گرفت، به یکی از سرداران اسکندر به نام سلوکوس سپرده شد. او از ۳۱۲ تا ۲۸۰ ق.م. بر ایران حکومت کرد و سلسله‌­ای که به نام سلوکیان نامیده می­‌شود، تا حدود ۲۵۰ ق.م، یعنی نزدیک به سه ربع قرن بر ایران‌زمین سلطهٔ نظامی و سیاسی داشت، تا آنکه اشکانیان/ پارتیان بر آنان شوریدند و به تسلطشان پایان دادند.

اطلاعات بازمانده دربارهٔ عصر سلوکیان بسیار اندک است، و به‌ویژه از وضعیت فرهنگی ایران در آن عصر، آگاهی بسیار اندکی داریم. بر پایهٔ آنچه به دوره‌های پس‌از سلوکیان انتقال یافته است، می‌­توان حکم کرد که یورش اسکندر به ایران و حکومت جانشینان او به مدت بیش از ۷۰ سال، بهرهٔ فرهنگی نصیب ایران نکرده است، آن هم به‌رغم همهٔ کوشش­‌های فرمانروایان سلوکی برای ترویج زبان و فرهنگ یونانی در قلمرو متصرفات خود.