در مقالهٔ حاضر تاریخ مفهومی به‌عنوان چهارچوبی روش‌شناختی برای مطالعات تاریخی ترجمه معرفی می‌شود. اگرچه پژوهشگران ترجمه به ضرورت رویکردهای مبتنی‌بر تاریخ توجه کرده‌اند، اما هنوز به‌طور کامل از ابزارهای تحلیلی تاریخ‌نگاران مفاهیم، همچون کوزِلِک و اسکینر، بهره‌ نگرفته‌اند. این مقاله نشان می‌دهد که چگونه تاریخ مفهومی می‌تواند درک ما را از ترجمه، به‌مثابهٔ شکلی از انتقال بینافرهنگی دانش، غنی سازد؛ همچنین این مقاله چهارچوبی روش‌شناختی و کاربردی ارائه می‌دهد که به مترجمان و تاریخ‌نگاران ترجمه امکان می‌دهد تا سیر تحول تاریخی و سازگاری فرهنگی مفاهیم را در گذر از مرزهای زبانی دنبال کنند. این رویکرد، نقش بنیادین ترجمه را نه صرفاً به‌عنوان تبدیل زبانی، بلکه به‌عنوان نوعی نوآوری مفهومی‌ که تاریخ اندیشه و فرهنگ را شکل می‌دهد، آشکار می‌سازد.