این شماره، بدون اینکه از قبل برنامه‌ریزی کرده باشیم، شمارهٔ ویژۀ لفظ‌گرایی شده است. از یک طرف، نام ادیب‌سلطانی با لفظ‌گرایی پیوند خورده و تحلیل من از سبک ایشان هم طبعاً بر لفظ‌گرایی تأکید می‌کند. از طرف دیگر، گفت‌وگوی من با خانم نیکو سرخوش هم بیشتر دربارۀ لفظ‌گرایی است. همچنین مقالۀ «راز لفظ‌گرایی چیست؟» مشخصاً دربارۀ لفظ‌گرایی و دلایل آن است، ضمن اینکه در معرفی و نقد کتاب خانم سرخوش و نیز در سخنرانی‌ام دربارۀ گتسبی بزرگ به لفظ‌گرایی اشاره‌هایی کرده‌ام. البته دربارۀ لفظ‌گرایی هرچه بگوییم کم گفته‌ایم چون در حال حاضر لفظ‌گرایی آفت ترجمه در ایران است و بعید می‌دانم در هیچ کشوری در جهان این مسئله ابعادی تا این حد گسترده پیدا کرده باشد و تهدیدی برای زبان و فرهنگ بومی به‌حساب بیاید.