سال‌‌هاست که مجلۀ گران‌‌سنگ مترجم را می‌‌خوانم و مدیر دانشور و گرامی آن را که از استادان مسلّم زبان انگلیسی و متخصص فن ترجمه است دورادور و فقط از راه نوشته‌هایش چنان می‌‌شناسم که انگار سال‌‌ها با او نشست‌‌وبرخاست داشته‌‌ام. از سال‌‌های ۱۳۷۰-۱۳۷۳ که در دانشگاه فردوسی مشهد دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات فارسی بودم مجلۀ مترجم را می‌‌خواندم و یادم است که دو سه بند از ترجمه‌ای هم که از شعر «کلاغ» آلن پو کرده بودم همان وقت‌‌ها در آن مجله منتشر شد، بااین حال هیچ‌‌گاه بخت دیدار و گفت‌‌وگو با دکتر خزاعی‌‌فر را نداشتم. اکنون بسیار خوشحالم که برحسب خواست و فرمایش ایشان گفتار ناچیز ذیل را در آن مطبوعۀ وزین منتشر می‌‌کنم. حق این بود که مقاله‌‌ای مفصل‌‌تر و دقیق‌‌تر دربارۀ مشکلاتی می‌‌نوشتم که در بسیاری از ترجمه‌های امروز از حیث بی‌‌توجهی به نحو فارسی وجود دارد، اما چون این روزها سخت گرفتار کارهای مختلف هستم، عجالتاً به طرح مسئله اکتفا می‌‌کنم و امیدوارم در آینده با تکیه بر شواهد و مثال‌‌های کافی و با دقت بیشتری از نحو فارسی و اهمّیت آن در کار ترجمه سخن بگویم.