امروزه عموم ایرانیان کتاب‌خوان و تحصیل‌کرده با ترکیب واژگانی «ادبیات کودک» و یا «ادبیات کودکان» ناآشنا نیستند و با شنیدن آن تصویری نسبتاً مشترک و هرچند مقدماتی دربارهٔ یک مفهوم، یک موضوع، یک گونه از کتاب و یا یک شغل خواهند داشت. اکثر مردم فارسی‌زبان با شنیدن عبارت و ترکیب واژگانی «ادبیات کودک» به یاد کتاب‌ها و خواندنی‌های مخصوص بچه‌ها می‌افتند و همین‌طور بالعکس وقتی می‌خواهند به شعرها و قصه‌های کودکانه اشاره کنند تعبیر ادبیات کودک را به‌کار می‌برند. اما آیا همیشه این‌گونه بوده است؟ آیا فارسی‌زبانان همواره برای اشاره به کتاب‌های مربوط به کودکان از اصطلاح «ادبیات کودکان» استفاده می‌کرده‌اند؟ از چه زمانی و با طی چه مراحلی این مفهوم با چنین عبارتی از زبان‌های اروپایی به زبان فارسی ترجمه شده است؟