این یکی از رباعی‌هایی است که در خَیّام‌خوانی یا خیّامی‌های بوشهری زیاد شنیده می‌شود. خیّام‌خوانی از آیین‌های مردمی و منحصربه‌فرد بوشهر به‌ شمار می‌رود که از سال‌های دور در این منطقه رواج دارد. شرجی‌ بودن هوا و روحیۀ رواداری، سرخوشی، شادزیستی و ساده‌ گرفتن زندگی باعث شده تا مردم بوشهر رباعیات خیام را وصف حال خود بدانند و در بزم‌ها و هم‌نشینی‌های شبانه بخوانند. عجیب است که شعرهای خیام باید از نیشابور به بوشهر سفر کند تا بر زبان مردمان آن بندر جاری شود. درست مثل داستان‌های سرخوشانۀ بوکاچو که از فلورانس تا فرانسه دست‌به‌دست شد و از آنجا به بندر بوشهر رسید!