برای توصیف دقیق سبک ترجمهٔ فروغی در ترجمه‌اش از سفر هشتادروزهٔ دور دنیا (۱۳۱۶ق) اثر ژول ورن شاید بتوان از تعبیر حریم زبانی استفاده کرد. فروغی در خلال ترجمه در حریم سنتی فارسی مانده و به استقبال واژگان وتعبیرات بیگانه نرفته و آنها را، چنان‌که گویی حرام بداند، به داخل حرم فارسی راه نداده است. در ترجمۀ فروغی گرته‌برداری یا تداخل زبانی بسیار نادر است. مثل آن می‌ماند که مترجم متن را جمله جمله، و حتی گاه پاراگراف پاراگراف، خوانده و آن را به زبان فارسی و با واژه‌ها و تعبیرهای فارسی بازگو کرده و در این میان هرچه لازم دیده افزوده و هرچه زائد دیده حذف کرده است. مترجم تلاش چندانی نکرده بین دو زبان مصالحه ایجاد کند و همهٔ موارد اختلاف و تداخل که در تعبیرها و ساختارها وجود داشته به نفع زبان فارسی حل شده است.