کریم کشاورز از انگشت‌شمار مترجمانی بود که درآمدش از راه ترجمه به امرار معاشش کمک مؤثّر می‌کرد. او در کار تألیف و ترجمه سهل‌آفرین و پرکار بود. با زبان روسی آشنایی کافی و وافی داشت. در عرصۀ ادبیّات زبان فارسی نیز تتبّع داشت و حاصل این تتبّع یادداشت‌هایی بود که طیّ مطالعۀ متون منثور فراهم آورده بود و در طیّ مدّتِ تبعید، در خارک، هزار سال نثر فارسی را مدوّن ساخت و به‌چاپ رساند که در مجموعۀ کتاب‌های جیبی بارها با تیراژ بالا بازچاپ شد.

کشاورز عمدتاً آثار تاریخی به‌خصوص ایران‌شناسی را برای ترجمه بر‌می‌گزید. از ترجمه‌های او در این حوزه آثار بارتُلد شاخص است. ترجمۀ  اسلام در ایران اثر پترُشفسکی را انتشارات فرانکلین برای چاپ آماده ساخت. اثر پترُشفسکی با حواشی مفصّلِ محمّدرضا حکیمی، که آن زمان در فرانکلین خدمات ارزشمندی انجام می‌داد، چاپ و منتشر شد. کشاورز آن حواشی پرمایه را فارغ از محتوای آنها پذیرا شد. می‌گفت حُسن این حواشی در آن است که اخذ جواز برای انتشار ترجمه را آسان می‌سازد. حمید عنایت بر اثر پترُشفسکی نقد نوشت و آن را سطحی و درسنامه‌ای، نه چندان عمیق و معتبر، سنجید. در واقع نیز، پترُشفسکی در طراز ایران‌شناسان اسم و رسم‌دار و گرانمایۀ روس همچون بارتُلد و دیاکونُف جای نداشت.