مصطفی رحیمی روشن‌فکری چندجنبه بود و گذشته از ترجمۀ چندین و چند کتاب و مقاله، در زمینه‌های دیگری هم قلم زد، ازجمله در داستان، نمایشنامه، نقد ادبی و مقاله‌نویسی. از او به‌عنوان یکی از بهترین مقاله‌نویسان معاصر ایران یاد شده است. حقوق‌دانی بود که تألیفاتی هم در این زمینه دارد. در حماسه‌های فردوسی، شعر خیام و حافظ سال‌ها غور کرد و حاصل بررسی‌ها و تأملاتش را در این‌باره نوشت و انتشار داد. بر پایۀ همین نوشته‌های منتشرشده، او را می‌توان در سلک شاهنامه‌پژوهان و حافظ‌پژوهان جای داد. دربارۀ شماری از معاصران و تاجایی‌که به‌طور خصوصی اطلاع دارم، درخصوص دیدگاه‌های احمد کسروی و علی شریعتی بررسی و تعمق داشت، اما نمی‌دانم یادداشت‌های او درخصوص دیدگاه‌های این دو مکتوب و مدون شده، یا از او بر جای مانده است یا نه. او از بارزترین روشن‌فکرانی بود که در دهۀ ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ از تعهد در هنر و ادبیات و هنرمندان و نویسندگان پای‎بند به تعهد اجتماعی و سیاسی دفاع کردند.