«روایت موسوم به پلیس لندن که از رومن‌های شیرین و حکایت‌های غریب می‌باشد، یکی از دانشمندان مصری از لغت انگلیسی به عربی تعریب نموده… و این بنده محتاج گناهکار عبدالحسین بن المغفور مؤیدالدوله القاجار محض عموم فایده، روایت مزبور را از عربی به فارسی ترجمه نمود که فارسی‌زبانانِ صاحب‌ذوق نیز از آن بهره‌مند و خرسند گردند. فرقی که در میان هست فاضل معرب با جمع بودن جمیع لوازم به تعریب آن پرداخته و این فقیر با وجود جمیع موانع به ترجمه آن اقدام نمود.»

این کلّ مقدمه‌ای است که مؤیدالدوله قاجار بر ترجمه‌اش نوشته است. ترجمه‌ای که برای اولین ‌بار پای شرلوک هلمز را به زندگی ما ایرانیان باز کرد. ای کاش اما مؤیدالدوله مقدمۀ طولانی‌تری می‌نوشت تا بدانیم موانعی که بر سر راه ترجمه‌اش از آنها یاد کرده است، چه بوده‌اند.