خزاعی‌فر: جناب آقای احمدی، با تشکر از اینکه صمیمانه پذیرفتید با ما گفت‌وگو کنید، جنابعالی در حوزه‌های مختلف کار کرده‌اید و صاحب‌نظر هستید ولی ما مجبوریم گفت‌وگو را به مباحث مرتبط با ترجمه محدود کنیم و از این بابت پوزش می‌طلبم. از همان آغاز شروع کنیم. گویا اولین نوشته‌های شما نوشته‌هایی سینمایی است که در مجلۀ فیلم در دهۀ ۶۰ به‌ چاپ رسیده است. شما فارغ‌التحصیل رشتۀ فلسفه هستید و دربارۀ سینماگرانی نوشته‌اید که فیلسوفان سینما به‌ حساب می‌آیند. متون فلسفی سینمایی یا به‌طور کلی متون نظری دربارهٔ سینما متون دشواری هستند و ترجمۀ آن‌ها به زبان فارسی طبعاً دشواری مضاعفی دارد. خاطرم هست قبل‌از انقلاب یک مجموعهٔ کتاب دربارۀ سینماگران مؤلف غربی به فارسی ترجمه شد که زبانی بسیار گُنگ و نامفهوم داشت. البته تسلط زبانیِ مترجم بسیار اهمیت دارد ولی مباحث هم بسیار انتزاعی بود. من آن موقع به مباحث نظری سینمایی علاقه داشتم و چون از خواندن آن کتاب‌ها ناکام شدم فکر کردم کاش کسی به‌جای اینکه آن کتاب‌ها را ترجمه کند آن کتاب‌ها را بخواند و روایتی دیگر از آن‌ها را به‌شکلی قابل‌ فهم به زبان فارسی روشن و روان بازگو کند. هنوز هم فکر می‌کنم ترجمه تنها راه ما نیست. برای وارد کردن دانش غربی گزینۀ دیگری داریم که تألیف ازطریق ترجمه است که بعداً بیشتر به آن خواهیم پرداخت. بفرمایید مقالات سینمایی‌تان ترجمه بود یا تألیف؟ و در ترجمه یا تألیف به این مشکل برنخوردید و چگونه مشکل را حل می‌کردید؟