ویلیام شکسپیر (1564-1616) خیلی زودتر از آنکه ایرانیان با او و آثارش آشنا شوند با ایران و شاه‌عباس صفوی (995-1038) آشنا شده است. در نمایشنامۀ شب دوازدهم فابیان سِر توبی را خطاب قرار می‌دهد و می‌گوید: «من پاره‌ای از این تفنن را با هزاران مستمری شاهِ صفوی معاوضه نخواهم کرد» شاید گزارش‌های کارگزارانِ انگلیسی از ایران به انگلستان منبعِ شکسپیر برای اشاره به صوفی بوده باشد. در سرآغازِ قرن بیستم ایرانیان به تدریج به نمایشنامه‌های شکسپیر توجه خاصی کردند، اگرچه آنان پیشتر با تئاتر و نمایشنامه‌نویسان غرب دست‌کم در اواخر قرن نوزده آشنا شده بودند.