نگاهی به وضعیت ترجمه ی متون سینمایی در ایران در حال حاضر
مراد فرهادپور چند سال پیش در مقدمه کتاب عقل افسرده نوشت: «در دورهی معاصر ترجمه به وسیع ترین معنای کلمه یگانه ش کل حقیقی تفکر برای ماست.» این گفته مراد فرهادپور درباره سینما به طریق اولی صدق می کند وقتی از هنری صحبت می کنیم که بخش عمده تاریخ و دستاوردهای آن در تمام سطوح بیرون از این مرزها شکل گرفته. این نه به معنای نفی تلاش های تألیفی ارزشمند و جستجوگر، بلکه تأکید کردن بر اهمیت ترجمه در این رشته است. ترجمه صرفا به معنای باخبر شدن از آنچه کسی ناهمزبان با ما در نقطه دیگری از جهان گفته نیست. استمرار ترجمه در حقیقت و در بهترین شکل آن – شناخت و مواجهه با روندی است که آن را سینما مینامیم. هنر سینما مفهومی لب، کاملا تعریف شده و بی تغییر نیست که یکبار از آن باخبر شده باشیم و تصور کنیم تا همیشه آن را می فهمیم، بلکه مفهومی است مدام در حال تعریف و بازتعریف شدن. سینما امروز همانی نیست که لومیپرها اختراعش کردند