دوستان من در مجله مترجم مرا مختار کرده اند که راجع به یکی از این دو موضوع مطلبی بنویسم: بیست سالگی مجله مترجم و وضعیت ترجمه متون فلسفی در ایران. ترجيح من این بود که راجع به هر دو مطلبی بنویسم. اما با توجه به گرفتاریهای شخصی خودم و نیز حوصله خوانندگان در یادداشت بسیار کوتاه در هر دو مورد مینویسم. باشد که فتح بابی برای بحثی گسترده تر در هر دو مورد باشد.
نخست بیستمین سالگرد انتشار مجله واقعا بی تعارف وزین مترجم را به آقای خزاعی فر و دیگر دست اندرکاران مجله به سهم خودم تبریک می گویم. در این وانفسای روزگار چنین همت بلندی واقعا ستودنی است. اما بیاییم ما مترجمان و همه دست اندرکاران کتاب نگاهی به کارنامه خودمان بیندازیم که تا چه حد قدردان این همت بلند بوده ایم و چقدر واقعا کمک کرده ایم تا این مجله با دشواری های کمتر، مرتب تر، و مستمر تر و پربارتر منتشر شود. این مجله هم مثل هر کار با ارزش دیگر فقط محصول یک ابتکار و از جان مایه گذاشتن و عشق فردی است. تا کی باید این همه نسبت به مسائل مشترکمان بی اعتنا باشیم و دست یاری به سوی هم برای اهداف بلند مفید دراز نکنیم؟