دوستان من در مجلهٔ مترجم مرا مختار کرده‌اند که راجع‌به یکی از این دو موضوع مطلبی بنویسم: بیست‌سالگی مجلهٔ مترجم و وضعیت ترجمهٔ متون فلسفی در ایران. ترجیح من این بود که راجع‌به هر دو مطلبی بنویسم. اما با توجه به گرفتاری‌های شخصی خودم و نیز حوصلهٔ خوانندگان در یادداشت بسیار کوتاه در هر دو مورد می‌نویسم. باشد که فتح بابی برای بحثی گسترده‌تر در هر دو مورد باشد.
نخست بیستمین سالگرد انتشار مجلهٔ واقعاً بی‌تعارف وزینِ مترجم را به آقای خزاعی‌فر و دیگر دست‌اندرکاران مجله به سهم خودم تبریک می‌گویم. در این وانفسای روزگار چنین همت بلندی واقعاً ستودنی است. اما بیاییم ما مترجمان و همهٔ دست‌اندرکاران کتاب نگاهی به کارنامهٔ خودمان بیندازیم که تا چه حد قدردان این همت بلند بوده‌ایم و چقدر واقعاً کمک کرده‌ایم تا این مجله با دشواری‌های کمتر، مرتب‌تر، و مستمرتر و پُربارتر منتشر شود. این مجله هم مثل هر کار باارزش دیگر فقط محصول یک ابتکار و از جان مایه گذاشتن و عشق فردی است. تا کی باید این همه نسبت به مسائل مشترکمان بی‌اعتنا باشیم و دست یاری به‌سویِ هم برای اهداف بلند مفید دراز نکنیم؟