فیلمنامه رکن مهم سینما است و البته ترجمه آن به دلیل جهانگیری هنر هفتم در روزگار ما یک اضطرار. درست است که روند تاریخ، سینما را متولد کرد اما اکنون سینما خود خالق بسیاری از روندهاست. دیگر، بسیاری از وقایع ، تابع و تالی سینما و داستان مایه های آن است. این خلیفه خلف شعر در عصر نو، شتابناک ترین پدیده تمدن و گاه حتی نماد شوکت یک ملت است. از سوی دیگر، ترجمه، میانبر دسترسی به تجدد است و مترجم. معتمد ملت که اینک در عصر گفت و گوی تمدنها، از منزلت ویژه ای نیز برخوردار شده است. گرچه هنوز مظلوم است و پیشه اش تکریم ناشده. چه بسا مترجمانی که سوزانده یا در بند شدند.
این مقاله به مسائل ترجمه فیلمنامه می پردازد. ترجمه فیلم، برگردان گفت و گوها و توضیح نماها و هدایتگری های فیلمبرداری و کارگردانی مندرج در فیلمنامه است. هیچ زبانی به دنگالی انگلیسی نیست و این پهنه فراخی و از دست رستگی، ترجمه را دشوار و دشوار تر می سازد و ترجمه فیلم را دشوارترین. نگارنده با تکیه بر تجربه این ژانر ترجمه در یک دهه گذشته و تحلیل تطبیقی زیرنویس ها و دوبله های فیلم های عرضه شده در جشنواره ها و تلویزیون، به شرح یک چند نکته در باب چند و چون ترجمه های سینمایی پرداخته است. در این سیاهه، به همسانی ها و ناهمسانی های بین دو زبان در سطح ساختار و واژگان و پراگماتیک، انتقال منفی و مثبت میان زبانی، افتراقات فرهنگی، بر گردان پرکننده ها (فیلرها). انتخاب لهجه معیار، طول عبارات. انتخاب برابر نهاد، لحن، برگردان بصری، آشنایی متر جم با ترمینولوژی و تاریخچه و انواع سینمایی و زیبایی شناسی، ویژگی های متر جم فیلمنامه، ویژگی های ترجمه فیلم، برگردان عنوان فیلم، و غیره اشاره شده است