علیرضا اکبری: جناب دکتر شهبا، شما در بین مترجمان آثار سینمایی وضعیت متمایزی دارید. علاقه‌مندان جدی سینما در درجهٔ اول شما را به‌عنوان مدرس سینما می‌شناسند و تاجایی‌که می‌دانم درحال‌حاضر هم بخش عمدهٔ وقت شما صرف تدریس در دانشگاه‌هایی در ایران و خارج از ایران می‌شود. پس در درجهٔ اول باید شما را فردی دانشگاهی دانست. ولی در جامعهٔ دانشگاهی ایران معمولاً اساتید دانشگاه به ترجمه به چشم کاری «درجه‌دو» نگاه می‌کنند و رغبتی به آن نشان نمی‌دهند (بگذریم از اینکه بعضی از تألیفات همین اساتید از هر ترجمه‌ای ترجمه‌تر است). چطور شد که به‌عنوانِ چهره‌ای دانشگاهی کار ترجمهٔ آثار نظری سینمایی را آغاز کردید؟ این تصمیم به‌دلیل کمبود در این زمینه بود یا علاقهٔ شخصی یا آمیزه‌ای از هر دو؟