گاه برای بررسی یک ترجمه جدید لازم است به سابقه ترجمه های دیگر آن کتاب هم توجه کنند و در واقع در پرتو تاریخ گذشته به بررسی این کار جدید بپردازند. به ویژه که به نظر من این ترجمه جدید در واقع دوره تازه ای را در ترجمه عهای جدید آغاز می کند و به معنای گسترده تر، ما را برای آشنایی بیشتر و دقیق تر و صحیح تر با متن این کتاب آماده می کند. بنابر این مختصر به گذشته ترجمه این کتاب اشاره می کنم.
اولین بار که بر می خوریم در جایی از ترجمه فارسی اناجیل صحبت شده، سخنی است که یوحنای زرین دهان اسقف و متکلم برجسته مسیحی قسطنطنیه در قرن چهارم میلادی ذکر می کند و می گوید که کتاب مقدس به زبان فارسی، که احتمالا مقصودش پهلوی بوده، ترجمه شده است، یعنی در زمان ساسانیان که البته چیزی از این ترجمه در دست نیست. او می گوید که این کتاب یا لااقل بخشی از آن به زبان فارسی در آمده است. بعد از آن، در اوایل اسلام، بخشهایی از کتاب مقدس به عربی ترجمه شد که ترجمه معروفش متعلق به سعدیا فیومی است. ولی به ترجمه فارسی چندان بر نمی خوریم تا می رسیم به قرن هفتم هجری. در این قرن است که در واقع به آغاز جدی ترجمه این کتاب به زبان فارسی بر می خوریم. در اینجا مقصودم فقط عهد جدید است و البته در کنار آن عهد قدیم هم ترجمه می شده است