در اوایل سال ۱۳۷۰ بود که من از نزدیک با آقای خشایار دیهیمی آشنا شدم و این آشنایی به همکاری و دوستی انجامید. پیش‌از آن، با ترجمه‌های او و متونی که ویرایش کرده بود آشنا بودم. در آن زمان من مدیر مسئول و سردبیر ماهنامهٔ علمی-فنی دانشمند بودم. روزی از دوست و همکار همیشگی‌ام آقای عبدالحسین آذرنگ خواهش کردم برای ویراستاری بخش علوم پایهٔ دانشمند فردی را به من معرفی کنند. ایشان آقای دیهیمی را معرفی کردند. آقای دیهیمی که در آن روزها از شرکت انتشارات علمی-فرهنگی جدا شده بودند، به دفتر دانشمند آمدند و گپی زدیم و نمونهٔ کارهایشان را به من نشان دادند و در همان جلسه قرار شد با همدیگر کار و همکاری کنیم. در همان روزها آقای دکتر محمدتقی بانکی، به توصیهٔ من، امتیاز انتشار نشریه‌ای به نام دانش‌پژوه را گرفته بودند که قرار بود نشریه‌ای باشد برای جوانان با مطالب علمی و فرهنگی و اجتماعی. آقای دیهیمی پس‌از اطلاع پیدا کردن از وجود دانش‌پژوه، اظهار تمایل کردند که به‌جای دانشمند در دانش‌پژوه همکاری کنند. و من که وظیفهٔ راه‌اندازی دانش‌پژوه را پذیرفته بودم، از پیشنهاد آقای دیهیمی استقبال کردم و ایشان به‌طور تمام‌وقت در دانش‌پژوه ادامهٔ کار دادند.