این واقعیتی انکار ناپذیر است که ما در یکصد ساله اخیر از نظر فرهنگی بیشتر مصرف کننده بوده ایم تا تولید کننده. در چنین شرایطی ترجمه مهمترین ابزار آشنایی ایرانیان با جریانهای فرهنگی معاصر در جهان بوده است. از همین رو از آغاز نهضت ترجمه اخیر در ایران همواره مترجمان و بویژه متر جمان ادبی از جایگاهی ویژه در جامعه فرهنگی کشور برخوردار بوده اند. این از آن روست که این مترجمان نه تنها ژانرهای ادبی جدید مثل رمان و داستان کوتاه را به خوانندگان فارسی زبان معرفی کرده – اند بلکه اصر راه رسیدن به زبان مناسب برای نوشتن رمان. داستان کوتاه و … را نیز هموار کرده اند. با این حال، طبق آمارها در دنیای انگلیسی زبان هر سانه بیش از ۹۷ درصد آثار منتشر شده را آثار تألیفی تشکیل می دهند و تنها ۳ درصد آثار چاپ شده در هر سال آثار ترجمه شده هستند و در این کشورها در بسیاری موارد حتی نام مترجم آثار ادبی بر روی جلد کتاب ذکر نمی شود در حالیکه در ایران ما با وضعیتی دقیقا عکس این روبرو هستیم و قشر کتابخوان بسیاری از آثار ادبی را به اعتبار نام مترجم کتاب می خرند. چنین وضعیتی البته مشکلاتی را هم در پی دارد.