هر چند ترجمه در میان اشكال ارتباط و تبادل اندیشه میان انسانها یکی از قدیمی ترین آنهاست، اما چه در مقایسه با زبان ملفوظ گسترده که عمر آن به ۵۰ تا ۲۵۰ هزار سال پیش میرسد و چه در مقایسه با زبان در عام ترین معنای آن (یعنی زبان ملفوظ محدود و زبان کالبدی که عمر آن لااقل به دوران انسان های ماهر  (هومو ارکتوس ها) یعنی حدود چهار میلیون سال پیش می رسد، باید آن را ساز و کاری بسیار متأخر دانست، زیرا نخستین نشانه های آن را صرفا در مصر باستان سنگ قبرهای شاهزادگان مترجم، هزاره سوم پیش از میلاد) و در یونان باستان و ایران باستان قرون پنجم تا شروع دوره میلادی) به ویژه در فرایند گذار یونانی به رومی و دخالت بزرگانی چون سیسرون که اصرار بر رومی کردن هر چه سریعتر و هر چه دقیق تر منابع داشتند و در این کار آنها، و به خصوص بعدها در جمهوری روم، بیشتر از تمایلی ادبی نوعی تمایل سیاسی دیده می شد، ما با پیشینه ای بسیار کوتاه روبرو هستیم.