نیچه فیلسوف چندان خوش‌اقبالی نبود، چراکه بخش عمدهٔ آوازه و مقبولیت‌اش را پس‌از مرگ به دست آورد. او در سپیده‌دَم قرن بیستم -در سال ۱۹۰۰- درحالی درگذشت که ده سال آخر عمرش را به‌علت ابتلا به جنون در اتاقی زندگی می‌کرد که خواهرش الیزابت همیشه درِ آن را از پشت قفل می‌کرد. بااین‌حال نیچه، یکی از زنده‌ترین فیلسوفان تمام دوران‌هاست و هر نسل به اقتضای زمانه و شرایط خویش از میراث فکری او بهره‌مند می‌شود. از ترجمهٔ آثار نیچه در ایران بیش از نیم‌قرن می‌گذرد، اما در این مدت طولانی آثاری که به شرح فلسفه و افکار او می‌پردازند کمتر ترجمه شده‌اند. چندی قبل کتاب نیچه، درآمدی به فهم فلسفه‌ورزی او نوشتهٔ فیلسوف شهیر کارل یاسپرس توسط انتشارات ققنوس و با ترجمهٔ خواندنی سیاوش جمادی منتشر شد.