هیچ کس نمی تواند امانت داری را به خودی خود، قبول نداشته باشد، اما می توان گفت که امانت داری در عرصه های گوناگون معنای متفاوتی دارد. فرض کنید کسی اعتقاد داشته باشد که نوزاد را باید همان گونه که به دنیا آماده است، عینا، به دنیای دیگر فرستاد. به عبارت دیگر. از او نگه داری نکنیم، جلوی رشد او را بگیریم و خلاصه نگذاریم هیچ تغییری بکند. برداشت خشی است از امانت داری؟ یا اینکه فرض کنید کسی نظرش این باشد که آن چه نیاکان برای ما به ارث گذاشته اند، چه مادی چه معنوی، عینه، باید به دست ما تکرار شود. معنای این سخن آن است که، مثلا، من باید همان گونه لباس بپوشم که کمبوجیه می پوشیده و هر نوع تغییر پوشش و رفتار من خیانتی محسوب می شود به ارزشهای کهن