بحث‌های نظری دربارهٔ ترجمه، با بحث دربارهٔ ترجمهٔ شعر آغاز شده و این بی‌تردید به‌دلیل اهمیتی بوده که در گذشته برای شعر -در مقایسه با نثر- قائل بوده‌اند. امروزه اگرچه شعر به حاشیه رانده شده و حجم شعری که ترجمه می‌شود نسبت به حجم نثر آن‌قدر ناچیز است که به حساب نمی‌آید، بحث دربارهٔ ترجمهٔ شعر هنوز هم دل‌مشغولی ادیبان است. حتی زبان‌شناسان هم گاه به این بحث علاقه نشان می‌دهند.
شعر به روش‌های متعدد ترجمه می‌شود ولی اگر مترجم بخواهد به متن اصلی پایبند باشد و شعر را به نثر ترجمه کند، در این صورت دو روش کلی برای ترجمهٔ شعر وجود دارد، یکی روش عالمانه، دیگری روش شاعرانه. عنوان‌هایی که برای این دو روش انتخاب شده، ما را از تعریف بی‌نیاز می‌کند.