۱. مقدمه
فرهنگهای دوزبانه را از دیر باز برای رفع نیاز های گوناگون تألیف می کنند و به این دلیل است که آنها را فرهنگهای دو زبانه عمومی می نامند و عمومی بودن این فرهنگها را امتیاز به شمار می آورند و این نکته را در مقدمه فرهنگها ذکر می کنند. به نظر می رسد چنین دیدگاهی نسبت به فرهنگ دوزبانه بیشتر مورد تأیید ناشران باشد تا فرهنگ نگاران. واقعیت این است که بین واقعیت بازار و نیازهای واقعی استفاده کنندگان فرهنگهای دوزبانه تعارضی وجود دارد. در سال ۱۹۶۷، شرکت کنندگان همایشی در باره فرهنگ نگاری این نکته را در قطعنامه همایش گنجاندند که “فرهنگ نگاران باید قبل از تألیف فرهنگ، استفاده کنندگان فرهنگ و نیازهای خاص آنها را دقیق تعریف و مشخص کنند. (۲۷۹,۱۹۶۷ ,Householder) آنها به این نکته نیز اذعان داشتند که تألیف فرهنگی عمومی که بتواند پاسخگوی تمام نیازهای احتمالی استفاده کنندگان فرهنگ دوزبانه باشد در واقع غیر ممکن است. هنوز هم فرهنگهای دوزبانه منتشر می شوند، اما مباحث نظری باعث شده برخی ناشرین تغییراتی در شیوه کار خود بدهند