آقای لاهوتی، می دانم که به غیر از ساعاتی که مجبور به رفتن به دانشگاه هستید، بقیه اوقات را در خانه می مانید و با حوصله عالمان، ایمان پارسایان و لذت زاهدان تنها در اطاق تان به ترجمه می پردازید. با این حال گویا مترجم شدن شما از سر اتفاق بوده نه از روی اختیار علاقه به مترجمی و مهارت ترجمه خود را بیش از هر چیز مدیون چه کسی و چه چیز می دانید؟ تا آنجا که می دانم، نزدیک به چهل سال است که از نعمت همجواری و مجالست دائمی با دانشمند گرانمایه جناب آقای آشتیانی برخوردار بوده اید. این مجالست تا چه حد در ایجاد این علاقه مؤثر بوده است؟