حییم، باطنی و حق‌شناس بدون تردید در تاریخ فرهنگ‌نگاری این بوم باقی خواهند ماند. با خطر کردن اقتصادی موسایی و با همت و شکیبایی این دو زبان‌شناس، فرهنگ‌نگاری ایران، بعد از حییم بزرگوار، دو گام بلند – هر گام در تکامل گام قبلی- برداشت. به نظر من همهٔ مترجمان مشغول و آن عده که خود را آمادهٔ وارد شدن به گود ترجمه می‌کنند از داشتن این فرهنگ بی‌نیاز نیستند.
و من از این فرهنگ نامدار (با نام زیباری هزاره) بیشتر تعریف شنیده‌ام تا انتقاد. در واقع، انتقاد روشن و ملموسی نشنیده‌ام (به‌استثنای مقالهٔ رضی هیرمندی / خدادادی) و به نظر می‌رسد که برخی شبه انتقادها نیز بیشتر ناشی از نام خود حق‌شناس باشد: بزرگی نام حق‌شناس در عده‌ای انتظاری در حد هوا شدن فیل ایجاد کرده بود! بدون تردید، این فرهنگ، درحال‌حاضر، بهترین است.