۱. دکتر خزاعی‌فر عزیز: مقالهٔ شما را خواندم و چند بار هم خواندم تا بلکه «لفظ‌گرایی» را که چون سد سکندر میان من و شما حائل شده بشکنم و ببینم فراسویش چیست! اگر به یاد داشته باشید در همایش فراموش‌نشدنی ترجمهٔ ادبی (بهمن ۱۳۷۸، دانشگاه فردوسی مشهد) نیز بنده با عنوان  «لفظ‌گرایی» برای بحثی که در سخنرانی خود مطرح کردید مشکل داشتم. از پی چند بار زیرورو کردن نوشتهٔ شما سرانجام به این نتیجه رسیدم که  «لفظ‌گرایی» شما نباید در اصل چیزی چندان متفاوت با آنچه یوجین نایدا به آن (ترجمه‌نما) می‌گوید باشد. منتها شما این مفهوم را در الگویی جامع‌تر، نظری و انتزاعی‌تر، و البته فنی‌تر بیان کرده‌اید.