۱.مقدمه

آقای دکتر خزاعی‌فر سردبیر محترم مجلهٔ مترجم تلفنی از من خواستند که نقدی بر کتاب گفتمان و ترجمه نوشتهٔ آقای علی صلح‌جو از انتشارات نشر مرکز (۱۳۷۷) بنویسم. همان‌طور که خدمت ایشان عرض کردم بنده به‌جز یک مورد هیچ‌گاه نقدی بر کتابی به‌منظور چاپ ننوشته‌ام. آن یک مورد هم کتاب سوادآموزی بزرگسالان است که نویسندهٔ مشخصی ندارد و توسط نهضت سوادآموزی نشر یافته است. علت آن این است که متأسفانه هنوز در فرهنگ ما نقد یک نوع عیب‌جویی تلقی می‌شود. اتفاقاً در بیشتر نقدهایی که من در زبان فارسی دیده‌ام تکیه بر نشان دادن عیب‌های یک اثر بوده است تا هنرهای آن اثر. حال‌آنکه من فکر می‌کنم هرکس در این مملکت همتی می‌کند و مطلبی می‌نویسد قابل تقدیر است و ما در عین یادآوری نارسایی‌ها باید نکات قوت و مثبت آن را نیز مورد توجه قرار دهیم.